Fuga stanowi estetyczne wykończenie okładziny ceramicznej oraz chroni przed dostawaniem się wilgoci pod płytki, zapobiegając tym samym powstawaniu grzybów i pleśni. Prawidłowe wypełnienie szczelin przy użyciu fugi zwiększa także przyczepność płytek do miejsca, na którym są położone.
W miejscach, gdzie panuje stała temperatura, nie ma silnego nasłonecznienia oraz nie występują inne oddziaływania cieplne, nie ma przeciwwskazań technicznych do stosowania wąskich spoin.
Inaczej ma się sprawa w przypadku okładzin wykonywanych na podłożach odkształcalnych, czyli na ogrzewaniu podłogowym, tarasach, balkonach, elewacjach, schodach zewnętrznych, w basenach i innych miejscach wystawionych na silne nasłonecznienie lub oddziaływanie mocnych źródeł ciepła.
Dlaczego tak się dzieje? Płytki pod w pływem temperatury ulegają deformacji liniowej czyli zaczynają się rozszerzać. Płytki ceramiczne lub z kamienia naturalnego, ułożone obok siebie na odcinku o długości 5 m pod wpływem temperatury mogą rozszerzyć się nawet o 5 mm. Rozgrzane płytki w okładzinie zaczynają zbliżać się do siebie, w ekstremalnych sytuacjach stykają się, tworząc naprężenia ściskające, które muszą zostać gdzieś skompensowane. Jeśli siły te nie znajdą ujścia, płytki ulegną uszkodzeniu, popękają lub odspajają się od podłoża, tworząc charakterystyczne daszki. Spoiny służą więc do kompensacji naprężeń termicznych.
Na balkonach, tarasach, elewacjach oraz schodach zewnętrznych spoina pełni jeszcze funkcję wentylacyjną. Polega ona na tym, że ewentualna wilgoć, znajdująca się pod płytkami musi mieć możliwość swobodnego wydostania się na zewnątrz. W sposób niezaburzony może się to odbywać tylko wtedy, kiedy spoina jest paroprzepuszczalna oraz ma odpowiednią szerokość. W przeciwnym razie wilgoć pod wpływem temperatury zamieniona w parę wodną, nie mając możliwości odparowania, działa od spodu z dużym ciśnieniem na okładzinę ceramiczną powodując jej odspajanie.
Gdy zdecydujemy się już na układanie płytek z zastosowaniem spoiny, powinniśmy pamiętać o pewnych podstawowych zasadach:
- dla bardzo popularnych obecnie płytek 10×10 cm stosuje się fugę o szerokości 2 mm
- dla mozaiki szklanej 2×2 cm – 1 mm
- dla glazury o wymiarach 20×30 cm – 3 mm
- dla płytek gresowych 30×30 cm – 5 mm
- dla płytek wielkoformatowych – od 7 do 10 mm.
Szerokość fugi zależy przede wszystkim od wymiarów płytki, ale jest to również kwestia gustu. Warto jednak pamiętać, że fuga stanowi swoistą dylatację pomiędzy płytkami pozwalającą na ich minimalne odkształcenia, zwłaszcza gdy praca podłoża prowadzi do wystąpienia naprężeń, na przykład gdy zainstalowane jest ogrzewanie podłogowe.
Ważne jest przede wszystkim, aby do konkretnej grubości spoiny między płytkami zastosować odpowiednią zaprawę wypełniającą. Jeśli już decydujemy, że szerokość spoiny będzie wynosić np. 8 mm, to do jej wypełnienia nie wolno zastosować zaprawy, która co prawda kolorystycznie idealnie pasuje do płytek, ale jej maksymalna szerokość może wynosić jedynie 5 mm.
Warto tez wiedzieć, że jakość spoinowania płytek podnosi zastosowanie fugi elastycznej, która lepiej znosi naprężenia, np. KNAUF FUGI ELASTYCZNEJ, dostępnej w 84 kolorach oraz w dwóch wielkościach opakowań: 1 kg i 5kg.
W opakowaniu 5 kg. znajdują się kilogramowe woreczki, dzięki czemu łatwiej ja przechowywać, kiedy nie zużyjemy całego opakowania za jednym razem.
